Delicate Arch – wędrówka do symbolu Utah

Poranna wizyta – podsumowanie

Wybierając się do Delicate Arch rankiem mamy gwarancję, że nasza wizyta będzie miała bardziej kameralny charakter. Na pewno rankiem nie dotrą tu chińskie wycieczki. Przynajmniej w stronę do możemy przemierzyć ten szlak w chłodzie poranka, z powrotem będzie już ciepło, ale wtedy będziemy mieć przynajmniej z góry. Rano nie ma też większego kłopotu z parkowaniem, zawsze znajdzie się jakieś wolne miejsce.

Jedyny mankament porannego wyjścia, to brak optymalnego światła do epickich zdjęć. Natomiast, jeśli wystarczą nam zdjęcia ładne, to nie ma co się pchać z tłumem na zachód słońca.

 

 

Idziemy do Delicate Arch zimą

Po naszych dwóch pierwszych wizytach rano, postanowiliśmy wreszcie zobaczyć ten sławny zachód słońca przy Delicate Arch. Akurat spędzaliśmy w Utah ferie zimowe i stwierdziliśmy, że zima daje taką szansę, bo nie umrzemy z gorąca idąc po południu.

Na parkingu pojawiliśmy się koło 15-ej, mieliśmy jeszcze ponad 2,5 godziny słońca. Nie było żadnych kłopotów z parkowaniem, rzekłabym nawet, że było pusto. Super, czyli pod łukiem mamy szansę być sami. Nasze nadzieje szybko się rozwiały, pojawiło się kilka busów, a z nich wysiadło kilkunastu turystów, którzy zaczęli drzeć się do siebie w decybelach zbliżonych do startu odrzutowca. Znaczy Chińczycy.

Szybko się zorganizowaliśmy, by wyruszyć jak najszybciej i zostawić to towarzystwo z tyłu. Szlak  był piękny w tych okolicznościach przyrody, było mnóstwo świeżego śniegu, świeciło mocne słońce. Trochę się po tym śniegu ślizgaliśmy wchodząc pod gorę, ale ogólnie było bajecznie. Poza jednym. Chociaż wrzeszczącą wycieczkę mocno odsadziliśmy, to niestety wciąż nas razili swoimi krzykami. No tak, głos rozchodzi się do przodu, skonstatował małżonek.

Postanowiliśmy zrobić taktyczny postój i puścić Chińczyków przodem. Okazało się to dobrym pomysłem, bo prawie przestaliśmy ich słyszeć. Kamyczki sugerujące kierunek szlaku były całkowicie przysypane śniegiem i ku naszej radości zobaczyliśmy, że wycieczka przed nami skręca w bok zamiast iść do przodu. Tak, wiem, czasami jesteśmy wredni. 😉

Zyskaliśmy przewagę taktyczną i w zupełnej ciszy, przerywanej jedynie lekkimi porywami wiatru, dotarliśmy pod Delicate Arch. Pod łukiem nie było nikogo! Z boku siedziały tylko dwie pary. Słońce powoli chowało się za horyzont, a my mogliśmy zrobić mnóstwo zdjęć, mając Delicate Arch tylko dla siebie. W świetle zachodzącego słońca wyglądał naprawdę imponująco, a biel śniegu dodatkowo podkreślała magię tego zjawiska. Magię tego zjawiska wkrótce przerwały nawoływania niczym na polowaniu rozproszonym po lesie, oto nadciągała chińska wycieczka. Postanowiliśmy szybko salwować się ucieczką, w nasze ślady poszło kilka towarzyszących nam osób.

Zrobiło się już zupełnie ciemno, założyliśmy nasze latarki czołowe i ostrożnie ruszyliśmy się z powrotem. To był wspaniały spacer przed kolacją i chociaż chwycił już mocny mróz, byliśmy zachwyceni tą zimową wędrówką. Mogę szczerze polecić!

 

 

 

 

Idziemy do Delicate Arch na zachód słońca we wrześniu

Następna okazja odwiedzenia Delicate Arch nadarzyła nam się we wrześniu w zeszłym roku (2018). Byliśmy wtedy na wyprawie z moimi rodzicami i oczywiście chcieliśmy im pokazać Delicate Arch w pełnej krasie. Dlatego też zdecydowaliśmy się na popołudniową wędrówkę, naiwnie sądząc, że po sezonie nie będziemy musieli konfrontować się z wielkimi tłumami. Nic z tych rzeczy, tłum był dużo większy niż w wakacje. Zwarta kolumna sunęła po stromym zboczu w kierunku Delicate Arch. Sunęliśmy i my. Pomimo zbliżającej się już jesieni, dalej było bardzo ciepło i kilkakrotnie przystawaliśmy na odpoczynek.

Na samej górze ludzi było jeszcze więcej, skalny amfiteatr był szczelnie wypełniony, a w kolejce do Delicate Arch stało kilkadziesiąt osób, szacunkowo na pół godziny stania. Cóż, stanęliśmy w tej kolejce i uzbroiliśmy się w cierpliwość. Już, już miała nadejść nasza kolej, gdy pojawiła się chińska wycieczka. Nic sobie nie robiąc z kolejki i szykujących się do zdjęć ludzi pod łukiem, wpakowali się im przed obiektyw. Chińczykom oczywiście to nie przeszkadzało, że mają w tle innych ludzi. Jednak ludzie w kolejce zaczęli się burzyć i Chińczycy usłyszeli, że są „rude” i zachowują jakby tu był „empty space”. Dodam, że wyrazy oburzenia wypowiadane były z różnym akcentem.

Chińczycy sprawiali wrażenie, jakby zupełnie nie wiedzieli, o co wszystkim chodzi. W końcu ktoś przemówił do  nich po chińsku. Zrozumieli i nawet wyglądali, jakby było im trochę głupio. W sumie to nawet nie wiem, co im powiedziano, niemniej jednak szybko ulotnili się spod Delicate Arch.

Teraz wszystko wróciło do normy. Zasiedliśmy w amfiteatrze i my, podziwiając zachód słońca. Dało się też zrobić sporo fajnych zdjęć, bo gdy funkcjonuje kolejka, to zawsze jest taki moment, że nikogo nie ma pod łukiem. To moment, gdy jedni schodzą, a drudzy jeszcze nie weszli pod łuk.

Generalnie, nawet pomijając chińską wycieczkę, nie było to fajne doświadczenie. Razem z nami kłębiło się przy Delicate Arch ze 300 osób, a może nawet i więcej. Nigdy nie widziałam tu takiego tłumu. Było głośno, rozmowy, śmiechy, pokrzykiwania, z kontemplacją przyrody nie miało to wiele wspólnego.

 

 

 

Kilka słów podsumowania

Gdybym miała wybierać, kiedy iść do Delicate Arch, to raczej zdecydowałabym się na ranek. Brak kłopotów z parkowaniem i mało ludzi bardzo za tym przemawiają. Można też wybrać się na zachód słońca zimą, ale warto wtedy sprawdzić, czy nie ma akurat Chińskiego Nowego Roku. 🙂

Przy popołudniowym wyjściu koniecznie zabierzcie latarki, na pewno będziecie chcieli zostać pod Delicate Arch do samego zachodu słońca. Latem weźcie dużo wody, więcej niż się Wam wydaje konieczne. Pamiętajcie o kapeluszu i kremie od słońca, ponieważ na łysym zboczu przypieka niemiłosiernie.

Latem przed wyruszeniem na szlak warto sprawdzić prognozę pogody. Jeśli będzie wskazywać ponad 30 stopni C to lepiej wybrać poranną wędrówkę. Pod tym linkiem znajdziecie prognozę pogody, z której korzystamy i która najczęściej się sprawdza: https://www.accuweather.com/en/us/moab-ut/84532/weather-forecast/336126

A o najciekawszym szlaku w parku Arches, na którym zobaczycie aż 7 łuków skalnych możecie poczytać tutaj:

 

Devils Garden – najciekawszy szlak w parku Arches

A tutaj znajdziecie opis mojego ukochanego szlaku w Arches, jest naprawdę wyjątkowy, prowadzi do bajecznego łuku, a do tego nie ma na nim ludzi:

Tower Arch, czyli samotność w parku Arches

 

Jeśli podobał Ci się ten artykuł, będzie mi bardzo miło jeśli wesprzesz mnie na Patronite!

https://patronite.pl/ameryka-dla-podroznika

Lub poprzez PayPal: dorotasulima22@gmail.com