Planowanie wyjazdu do USA krok po kroku

Update 12 marca 2020 – Na skutek proklamacji prezydenta Trumpa z dnia 12 marca 2020  związanej z pandemią Covid 19 (SARS-CoV-2) wstrzymane jest wydawanie wiz turystycznych obywatelom ze strefy Schengen do odwołania. Wydawane są tylko niektóre wizy pracownicze i studenckie. Szczegółowe informacje na temat aktualnego statusu podróży do USA znajdziecie tutaj:

https://travel.state.gov/content/travel.html

ESTA – Elektroniczny System Autoryzacji Podróży

Kto może ubiegać się o ESTA?

Od 11 listopada 2019 obywatele polscy mogą podróżować do USA bez wizy, będziemy musieli jedynie wypełnić dokument ESTA – Elektroniczny System Autoryzacji Podróży. Z ESTA będą mogli skorzystać podróżni udający się do Stanów w celach turystycznych lub biznesowych. W innych przypadkach np. podjęcie pracy lub studia konieczne będzie wystąpienie o odpowiednią wizę.

Opłata za wniosek ESTA wynosi 14 $. Dokument będzie ważny 2 lata. W przypadku odmowy 10 $ zostanie nam zwrócone. Tak, odmowy, bo odmowę możemy dostać tak samo jak odmowę wizy. Tyle tylko, że nie będziemy wtedy 160 $ do tylu jak w przypadku odmowy wizy. Dobra wiadomość jest taka, że przy odmowie ESTA wciąż możemy się starać o wizę.

Aby starać się o ESTA, musimy być posiadaczem tzw. paszportu biometrycznego. Jeśli nasz paszport został wydany po 28 czerwca 2009, to zapewne jest to paszport biometryczny. Cechą charakterystyczną takiego paszportu jest kółeczko z odchodzącymi od niego poziomymi kreskami wpisane w prostokąt. Znaczek ten widnieje na okładce pod napisem PASZPORT.

 

Kto może nie uzyskać Autoryzacji ESTA?

Kto zapewne dostanie odmowę ESTA? Kłopoty z Autoryzacją Podróży mogą mieć osoby skazane za przestępstwa kryminalne lub osoby, które przekroczyły dozwolony czas pobytu w USA, nie zostały do USA wpuszczone lub zostały z USA deportowane. Z ESTA wyłączone będą osoby, które po 1 marca 2011 r. przebywały w Iranie, Iraku, Korei Pn., Sudanie, Syrii, Jemenie, Somalii lub Libii, za wyjątkiem wykonywania obowiązków służbowych (dyplomaci, dziennikarze itp.). Ale już znam przypadki, że ESTA została przyznana osobom, które odwiedziły te kraje. Jak widać nie ma tu chyba reguły.

Również osoby, którzy wcześniej otrzymały odmowę wizy, raczej będą mieć kłopoty z otrzymaniem ESTA, takie są przynajmniej doświadczenia krajów objętych tym programem. Jak to będzie realizowane w  praktyce w stosunku do Polaków, jeszcze nie wiadomo. Na razie są już potwierdzone przypadki, że nie zawsze tak jest i Polacy, którym w przeszłości odmówiono wizy, Autoryzację Podróży dostali. Dlatego też warto zacząć od złożenia wniosku, a nuż się uda. Ryzykujemy tylko 4 $.

 

Procedura na lotnisku – czy coś się zmieni?

Niestety procedura na lotnisku się nie zmieni. W dalszym ciągu czeka nas rozmowa z urzędnikiem i tak samo, jak w przypadku wizy, urzędnik może odmówić wpuszczenia nas do USA. Rocznie 500 Polaków zawracanych było do kraju, trudno powiedzieć, czy ta liczba się zmniejszy.

Sama organizacja przekraczania granicy zależy od lotniska. Większość lotnisk ma jedną kolejkę dla posiadaczy wizy i dla ESTA. Ale są też takie, gdzie te kolejki są osobne. Co w przypadku, gdy w naszej rodzinie/grupie część osób podróżuje z wizą, a część z ESTA? Najlepiej zapytać pracowników lotniska, którzy kierują przyjezdnych do odpowiedniego ogonka. Oni udzielą nam właściwej informacji.

Czy musimy mieć ze sobą jakieś potwierdzenie, że ESTA została nam przyznana? Nie musimy, gdyż urzędnik imigracyjny skanując nasz paszport otrzyma tę informacje z systemu ESTA. Numer naszego paszportu jest przypisany do naszej autoryzacji. Może się jednak zdarzyć, że pracownik linii lotniczej, którą udajemy się do Stanów, poprosi nas o potwierdzenie rejestracji w ESTA, warto więc zapisać sobie numer wniosku.

 

Różnice w podróżowaniu z ESTA i z wizą

Zalety ESTA to niewątpliwie niski koszt ubiegania się o Autoryzację. Zamiast 160 $ będziemy płacić jedynie 14 $. O Autoryzację trzeba będzie ubiegać się co 2 lata, przy wizie na 10 lat mieliśmy spokój. Na ESTA będzie można przebywać tylko 90 dni bez możliwości przedłużenia, wiza pozwalała przebywać nam w USA 180 dni i można było wystąpić o jej przedłużenie. W przypadku podróży dłuższej niż 90 dni będziemy, jak dotychczas, musieli ubiegać się o wizę. ESTA będzie traciła ważność w przypadku wygaśnięcia ważności paszportu, zmianie nazwiska lub innych danych, o które pytano we wniosku. W przypadku wizy, pomimo utraty ważności paszportu, wiza wciąż będzie ważna.

Z wizą mogliśmy wielokrotnie przekraczać granicę do momentu utraty ważności wizy, z ESTA będzie tak samo, w ciągu tych dwóch lat będziemy mogli podróżować do USA wielokrotnie bez konieczności ubiegania się o kolejną autoryzację.

Elektroniczny System Autoryzacji Podróży pozwala nam dokonać wszystkich formalności przy komputerze bez konieczności wychodzenia z domu. Wiza wymagała udania się do konsulatu, co generowało dodatkowe koszty związane z podróżą do ambasady i wymagało czasem wzięcia dnia urlopu.

 

Kiedy wypełnić wniosek ESTA?

Najlepiej na kilka dni przed podróżą, bo na autoryzację będziemy musieli trochę poczekać. Ambasada USA zaleca, by zrobić to na co najmniej 72 godziny przed wyjazdem. Ja jako wyjątkowy panikarz na pewno wypełnię wniosek na kilka tygodni wcześniej. Autoryzację dostaje się jednak na ogół bardzo szybko, zazwyczaj już po kilku godzinach.

 

Jak wypełnić wniosek?

Na szczęście jest to dziecinnie proste i zajmie nam około 20 minut.

Wchodzimy zatem na stronę https://esta.cbp.dhs.gov/esta/. W prawym górnym rogu możemy zmienić język na polski. Następnie klikamy „złóż wniosek”.

Teraz wybieramy czy składamy wniosek indywidualny, czy grupowy. Jeśli jedziemy z rodziną, wypełniamy wniosek grupowy. Tak samo możemy zrobić, jeśli jedziemy z grupą przyjaciół. Każda osoba, dziecko też, otrzyma indywidualny numer rejestracyjny. Przy wniosku grupowym należy ustalić „osobę kontaktową grupy”, np. jednego z rodziców i podać jej dane wraz z e-mailem do kontaktu. Następnie wprowadzamy dane każdego z członków naszej grupy.

A jakie to dane? Imię i nazwisko, płeć, data urodzenia i miejsce urodzenia oraz obywatelstwo. Koniecznie pomińcie nasze śliczne słowiańskie znaki i np. zamiast Józef Jóźwiński wpiszcie Jozef Jozwinski. Tak samo z nazwą miejscowości, w której się urodziliśmy.

Następnie podajemy dane paszportowe, numer paszportu, datę jego wydania i datę ważności oraz nasze obywatelstwo. Jeśli mamy też paszport innego kraju lub inne obywatelstwo też należy podać te dane we wniosku w odpowiedniej rubryczce.

Potem wpisujemy dane osobowe naszych rodziców i nasze miejsce zamieszkania. Tu podajemy adres stałego zamieszkania.

Następnie wpisujemy nasz numer telefonu i e-mail. Adres poczty sprawdzamy 100 razy czy jest poprawny, bo na niego otrzymamy informację o statusie naszego wniosku.

Kolejny punkt to nasze social media, czyli konto na Facebooku, Instagramie itp. Na szczęście nie jest to rubryka obowiązkowa. Jeśli kiedyś będę wniosek ESTA wypełniać, to raczej nie planuję tego podawać.

W następnym punkcie podajemy nazwę obecnego lub poprzedniego pracodawcy wraz z adresem.

Teraz przechodzimy do punktu, z którym nie bardzo wiadomo co robić, są to dane osoby kontaktowej w USA. Jeśli nie macie takiej osoby np. rodziny, znajomego, to wpiszcie jakiś hotel, w którym będziecie przebywać lub jakikolwiek hotel na Waszej trasie. To samo z adresem naszego pobytu, w momencie wypełniania wniosku nie musicie go znać, wpiszcie jakiś hipotetyczny. Następnie wpisujemy dane osoby, z którą można się kontaktować w sytuacji kryzysowej.

Następnie jest seria moich ulubionych pytań typu czy jesteś chory na dżumę lub czy jesteś masowym mordercą. Wśród nich jest pytanie czy kiedykolwiek odmówiono nam wizy, trzeba podać w jakim konsulacie i kiedy. Jeśli nie pamiętacie, podajcie przybliżone dane. Na koniec tej sekcji trzeba podać, czy byliśmy w którymś z „krajów niebezpiecznych”.

Na koniec jeszcze weryfikacja naszych danych i przechodzimy do sekcji „zapłać”.

 

Jak opłacić wniosek ESTA?

Najlepiej zrobić to od razu, chociaż mamy na to 7-dniowy termin. Zapłacić możemy przy użyciu paypal lub karty kredytowej/debetowej. Akceptowane są Visa, MasterCard, American Express i Discover. Dopiero po dokonaniu płatności nasz wniosek może zostać rozpatrzony.

Jeśli nie zapłacimy od razu, to potem musimy wejść w „sprawdź status ESTA’, pojawi nam się, że nasz wniosek oczekuje na zapłacenie i możemy wtedy dokonać płatności.

Jeśli nie dochowamy tego 7-dniowego terminu płatności nasz wniosek zostanie anulowany i trzeba będzie składać nowy.

 

Koniecznie zapisz numer wniosku!

Numer wniosku będzie konieczny do sprawdzenia, czy przyznano nam autoryzację podróży.  Wraz z numerem paszportu i datą urodzenia przeniesie nas do „statusu ESTA”, gdzie będziemy mogli zobaczyć, jaka w naszej sprawie zapadła decyzja. Czasem ten numer przychodzi e-mailem wraz z potwierdzeniem płatności, czasem nie. Tak samo ze statusem ESTA, informacja przychodzi e-mailem lub nie, nie ma wytłumaczenia, dlaczego tak się dzieje. Dlatego koniecznie sprawdźcie ręcznie sami, czy autoryzacja została Wam przyznana.

 

 

 

Amerykańska wiza

Jeśli jednak potrzebna będzie Ci wiza, to poniżej znajdziesz wszystkie informacje o procesie ubiegania się o wizę.

Amerykanie wydają wizy wielokrotnego wjazdu ważne przez 10 lat.   Na wizie można przebywać w USA do pół roku. Dokładną datę wbija na lotnisku do paszportu urzędnik imigracyjny.  Na wizę można wjeżdżać dowolną liczbę razy pod warunkiem, że łączny nasz pobyt w USA nie przekroczy 6 miesięcy w roku.

Posiadacze paszportów krajów objętych ruchem bezwizowym (visa waiver program) mogą przebywać w USA bez wizy łącznie do 3 miesięcy.   Takie osoby muszą się jednak ubiegać się o ESTA – elektroniczne potwierdzenie podróży.  Jest ważne dwa lata i za każde z nich się płaci.

Jeśli jesteśmy obywatelem jednego z nielicznych europejskich państw, wobec których USA stosuje obowiązek wizowy, to musimy za tę wizę zapłacić. Obecnie opłata za rozpatrzenie wniosku wizowego wynosi 160$. Opłata wizowa jest jednorazowa, nie musimy potem wnosić żadnych opłat ani aplikować o dodatkową autoryzację swojej podróży.   O wizę można ubiegać się w każdej placówce dyplomatycznej USA, choć formalnie obowiązuje rejonizacja. W Polsce są dwa konsulaty, w Warszawie i Krakowie i każdy ma swój rejon.  Wniosek o wizę USA składa się online, wypełniając długi formularz.

Przy zbieraniu informacje o aplikowaniu o wizę do USA na pewno rzuciły Wam się w oczy ogłoszenia różnych „biur podróży”, „kancelarii”, które odpłatnie oferują wypełnienie wniosku. Przy okazji reklamują się, że skorzystanie z ich usług jest gwarancją otrzymania wizy. Nie jest to niestety uczciwe, nie mamy absolutnie żadnych gwarancji, że wniosek wypełniony przez jakaś firmę jest gwarancją sukcesu. Sam wniosek jest długi i na pierwszy rzut oka może nas onieśmielać i możemy odnieść wrażenie, że nas przerasta. W rzeczywistości nie jest to takie trudne, aczkolwiek uciążliwe, a pytania typu „Czy zamierza się Pani na terenie Stanów Zjednoczonych zajmować prostytucją” mogą wprawiać w osłupienie. Co ciekawsze, przy zaznaczeniu płci jako „męska”, tego pytania nie ma. 😉

Tu znajdziecie instrukcję do wypełniania formularza wizowego:

http://ustraveldocs.com/pl_pl/pl-niv-ds160info.asp#guidelines

Tu znajdziecie link do formularza wizowego:

https://ceac.state.gov/genniv/

 

Zdjęcie do wizy

Do formularza trzeba zrobić sobie specjalne zdjęcie, które trzeba wkleić do formularza wizowego. Polskie zdjęcia paszportowe i do dowodu odpadają.  Trzeba się wybrać do fotografa i poprosić o zrobienie zdjęcia do amerykańskiej wizy.  Ponieważ zdjęcia również wkleja się online, konieczne jest posiadanie pliku ze zdjęciem. Plik nie może być za duży, ponieważ system on-line go nie przyjmie. W Ambasadzie na miejscu jest budka, w której można wykonać zdjęcie, ale czasami bywa ona nieczynna, nie radziłabym na niej polegać. Możemy też sami zrobić sobie zdjęcie zgodnie z instrukcją na stronie ambasady.

https://pl.usembassy.gov/pl/visas-pl/wymagania-dotyczace-fotografii/

 

Umawiamy wizytę w konsulacie

Po złożeniu i opłaceniu formularza wizowego wybieramy w internecie wolny termin na wizytę w konsulacie.  Przeważnie jest możliwość umówienia się w terminie kilku dni od dnia złożenia wniosku. Maksymalny czas oczekiwania na rozmowę może wynosić 2 tygodnie.

Do Ambasady nie wolno wnosić dużych toreb, walizek, laptopów. Telefon będziemy musieli zostawić u pracownika ambasady.

Pod ambasadą USA trudno jest zaparkować, pamiętajmy o tym, wybierając się na rozmowę z konsulem. Warto rozważyć przyjazd komunikacją miejską lub taksówką.

 

Jakie dokumenty wziąć ze sobą na rozmowę z konsulem?

Przede wszystkim musimy zabrać ze sobą paszport, wydruk potwierdzenia daty umówionej rozmowy, wydruk strony potwierdzającej złożenie formularza DS-160 i potwierdzenie wniesienia opłaty za wizę. Na stronie Ambasady USA jest informacja o konieczności zabrania ze sobą starych paszportów.

Czy warto zabrać coś jeszcze? Na moją pierwszą rozmowę udałam się z grubą teczką wypełnioną PITami, aktami notarialnymi, umowami o pracę. Na nic mi się nie przydały, więc na następną wizytę w konsulacie odchudziłam nieco teczkę, ale dołożyłam wydrukowany plan wyprawy z rezerwacjami noclegów. I tym razem nie musiałam niczego pokazywać, natomiast u mojego brata pokazanie tego planu zakończyło rozmowę życzeniami miłej podróży.

A co radzi Ambasada? Tutaj cytat z ich strony:

Chociaż w większości przypadków nie jest to wymagane, ubiegający się o wizy mogą przynieść dodatkowe dokumenty, jeżeli ich zdaniem będą one pomocne w wyjaśnieniu celu wyjazdu, związków z krajem zamieszkania, czy też możliwości opłacenia podroży. Urzędnicy konsularni mogą zapoznać się z dodatkowymi dokumentami, jeśli w ich przekonaniu wniosą one istotne informacje dla rozpatrzenia sprawy.

Dlatego też ja zawsze wolę coś ze sobą mieć, chociaż jak wspomniałam, nigdy niczego nie musiałam pokazywać. Czuję się tak po prostu pewniej, ale, czy Wy coś zabierzecie, zależy oczywiście tylko od Was.

Ja osobiście polecam zabranie planu, uwiarygodnia on w oczach konsula.  Sprawiamy wrażenie, że naprawdę jesteśmy turystą marzącym o zobaczeniu konkretnych miejsc, a nie chętnym do pracy w USA, któremu należy wizy odmówić. Nie sadzę, by brak planu działał na Waszą niekorzyść, może jednak pomóc w razie jakichkolwiek wątpliwości.

 

Jak przebiega rozmowa z konsulem?

Rozmowa z konsulem prowadzona jest po polsku, chyba, że sami przejdziemy na angielski, czego nie polecam, ponieważ z moich obserwacji wynika, że takie osoby są dokładniej przepytywane. Jak się konsul nie musi męczyć z polszczyzną, to ma możliwość zadania wielu więcej pytań. Konsul na pewno zapyta nas o cel podróży. Warto rzucić kilka punktów z naszej trasy, opowiadając, co chcemy zobaczyć. Nie zostaniemy raczej indagowani o wysokość zarobków, natomiast konsul może nas zapytać o miejsce pracy i o to, czym zajmujemy się w życiu. Nie będzie nas specjalnie maglował, gdyż wszystkie odpowiedzi i tak ma we wniosku, decyzja, czy dostaniemy wizę, czy nie, dawno już zapadła. W czasie rozmowy konsul jedynie utwierdza się w przekonaniu, co do podjętej decyzji.

Nigdy, przenigdy nie mijajcie się z prawdą, na zadane pytania odpowiadajcie zgodnie ze stanem faktycznym, personel łatwo wykryje, że kręcimy. Natomiast samemu nie ma co się wyrywać ze spowiadaniem się z niewygodnych dla nas faktów.

Na koniec rozmowy konsul informuje nas, czy dostaliśmy wizę, czy nie. Jeśli zacznie wypisywać karteczkę, znaczy, że wiza została przyznana. Tę krateczkę dostaniemy potem do ręki i będzie ona potwierdzeniem, że w Ambasadzie został nasz paszport.

Czy można nie dostać wizy? Tak, można, chociaż teraz już rzadko to się zdarza. Przy mojej ostatniej wizycie w konsulacie odmówiono wizy trzem osobom, młodej, ładnej dziewczynie, która przeszła w rozmowie na angielski, chłopakowi koło trzydziestki deklarującemu, że jest właścicielem firmy budowlanej i starszemu panu mówiącemu, że jedzie do brata, którego nie widział 20 lat.

Osoby, które otrzymały wizę, zostawiają paszport w konsulacie. Konsulat odsyła paszport z wizą kurierem na podany przez nas w formularzu adres.  Zwykle zajmuje to od 3 do 5 dni roboczych.

 

Wiza dla dziecka

Dzieci do lat 14 nie muszą chodzić do konsulatu.  Jeżeli choć jeden rodzić ma wizę, wizę dla dziecka można uzyskać wypełniając wniosek wizowy w internecie. Wiza dla dziecko kosztuje dokładnie tyle samo co dla dorosłego (160$). Do konsulatu musimy dostarczyć paszport dziecka, wydruk potwierdzający złożenie elektronicznego wniosku DS-160, kopię wizy rodzica (gdy oboje mają wizy warto dostarczyć kopię wizy każdego z rodziców), formularz dostarczenia dokumentów (drukujemy ze strony ambasady i wypełniamy odręcznie) oraz potwierdzenie zakwalifikowania się do otrzymania wizy bez rozmowy z konsulem (Interview Waiver Confirmation Letter). To zwolnienie otrzymuje się po udzieleniu odpowiedzi na pytania w formularzu on-line.

Komplet dokumentów dostarczamy do firmy kurierskiej TNT. Firma ta przekaże je do konsulatu. Paszport z wizą dla dziecka odbierzemy również od firmy TNT.

W przypadku, gdy dziecko podróżuje do USA z jednym rodzicem Ambasada zaleca zabranie ze sobą odpowiedniego upoważnienia:

Ze względu na rosnącą liczbę uprowadzeń i wykorzystywania dzieci, US Customs and Border Protection (Urząd Celny i Straż Graniczna Stanów Zjednoczonych Ameryki) zaleca, aby w przypadku, gdy dziecko podróżuje tylko z jednym rodzicem lub z opiekunem, osoba towarzysząca dziecku posiadała pisemną zgodę drugiego rodzica (lub obojga rodziców) na jego wyjazd poza granice kraju. Urząd Celny i Straż Graniczna Stanów Zjednoczonych zaleca, aby pismo było napisane w języku angielskim, potwierdzone notarialnie i zawierało stwierdzenie; “Potwierdzam, że moja żona/ mój mąż/inna osoba podróżuje poza granice kraju z moim synem/córką i wyrażam na to zgodę” (“I acknowledge that my husband/wife/other person is traveling with my son/daughter out of the country and has my permission to do so”).

 

Bilety lotnicze

Planowanie wyjazdu do USA warto zacząć od rozpoznania połączeń lotniczych i cen biletów.

 

Kiedy kupić bilet lotniczy?

Bilety lotnicze są dostępne na 12 miesięcy naprzód.  Z moich doświadczeń wynika, że najbardziej korzystne ceny biletów na połączenia na okres wiosna-wczesna – jesień, można uzyskać na mniej więcej 4-5 miesięcy przed datą podróży.   Linie lotnicze często urządzają promocje w okresie luty-marzec.   Ten okres w branży transportu lotniczego to dolina.  Liniom brakuje wtedy gotówki i dlatego też często wyprzedają wówczas bilety po atrakcyjnych cenach.  Warto więc śledzić ceny w internecie i polować na promocje i okazje. Warto obserwować Szalone Środy linii LOT. Jeżeli nie kupimy promocyjnego biletu w tym okresie, to szansa na tańszy bilet w okresie późniejszym jest bardzo niewielka, dlatego też najlepiej w tym momencie bilet już kupić.  Na miesiąc przed odlotem ceny biletów idą już gwałtownie w górę.  Nie ma super okazji last minute.

W zeszłym roku (2018) w lutym ceny biletów do LA w klasie ekonomicznej wahały się od 2800 zł.  do 3200 zł, w zależności od dnia. Natomiast w klasie premium, czyli wyższej niż ekonomiczna, były po 4700 zł. W czerwcu cena za ekonomiczną poszybowała do 4800 zł., a premium do 7000 zł. Nie warto czekać na ostatnia chwilę.

 

 

Bilety lotnicze bezpośrednio ze stron linii lotniczych, czy z portali sprzedających bilety wielu linii?  

Jeśli kierujemy się głównie ceną, warto szukać przez wyszukiwarki. Jedne z najbardziej znanych to Skyscanner, Momondo, Kayak, Kiwi, Expedia

 Są także wyspecjalizowane strony w internecie, na których pasażerowie pisują o super okazjach, jakie pojawiają się w internecie. Niezwykłe okazje to często efekty błędów pracowników linii lotniczych wprowadzających ceny do systemów rezerwacyjnych. Linie w ciągu kilku godzin orientują się w pomyłce.  Większość zawiadamia pasażerów, że wystąpił błąd, anuluje bilet i zwraca pieniądze.   Czasem się zdarza, że linia bierze straty na siebie, a kilka tysięcy szczęśliwców leci za grosze na drugi koniec świata.

Kupowanie innymi kanałami niż bezpośrednio od linii lotniczej jest zawsze obciążone pewnym ryzykiem. W przypadku takiego zakupu linia lotnicza zawsze musi potwierdzić bilet pośrednikowi, a pośrednik pasażerowi. Zdarza się, że takie potwierdzenie nie następuje. Ponadto pośrednik nie zawsze powiadamia o późniejszej zmianie godziny lotu lub jego odwołaniu. Pasażer przyjeżdża na lotnisko i ma wtedy kłopot.

Ja zawsze rezerwuję bezpośrednio przez strony linii lotniczych.  Po pierwsze, nie udało mi się znaleźć nigdy tańszej oferty na żadnej wyszukiwarce na interesujący mnie lot.  Po drugie, mam pewność, że nie ma żadnego pośrednika między mną a linią lotnicza i w razie wszelkich zakłóceń lotu linia nie może się wykręcić od odpowiedzialności, tłumacząc, że to pośrednik nawalił i czegoś nie dopatrzył. A po trzecie, dla mnie ma znaczenie możliwość zbierania mil za przeloty w programie lojalnościowym danej linii lotniczej. Nie szukam więc jakiejkolwiek oferty przelotu, którąkolwiek linią lotniczą. Szukam oferty z linii lotniczej sojuszu, w którym zbieram najwięcej mil. Dlatego też wyszukiwarki nie są dla mnie aż tak dużego znaczenia, ponieważ czasem wybiorę droższy lot z mojego sojuszu. Robię tak,  bo wydane pieniądze zwrócą mi się z nawiązką w uzyskanych za ten lot milach.

Programy lojalnościowe bardzo się opłacają, ponieważ dają możliwość skorzystania z bezpłatnych biletów na loty w przyszłości.   Przy uzbieraniu odpowiedniej ilości mil (punktów) możemy także otrzymać status pozwalający np., na korzystanie z ścieżek szybkiej odprawy biletowej, kontroli bezpieczeństwa i paszportowej. Otrzymujemy też dostęp do poczekalni biznesowych na lotniskach i darmową dodatkową sztukę bagażu.

My najczęściej latamy do USA liniami LOT, Swiss i Lufthansą. Zwłaszcza Lufthansa ma wiele dogodnych połączeń pozwalających z jedna przesiadką dotrzeć do wielu miejsc w USA.

 

Bezpośrednio, czy z przesiadką?

Wiadomo, że lot bezpośrednio jest najwygodniejszy i najmniej stresujący, bo nie musimy martwić się przesiadką i mamy najkrótszy czas podróży. Teoretycznie tak, ale z tym czasem podróży to już różnie bywa. Czasem spóźnienie naszego narodowego przewoźnika lub w ogóle odwołanie lotu powoduje, że lot z przesiadką okazuje się bardziej korzystny. Do tego często lot z przesiadką ma atrakcyjniejszą cenę niż lot bezpośredni.

Czasami po prostu nie ma innego wyjścia, ponieważ w miejsce, do którego chcemy się dostać, po prostu nikt bezpośrednio nie lata.

Ja osobiście, jeśli wybieram lot z przesiadką, to najbardziej lubię połączenia z jak najdłuższym odcinkiem międzykontynentalnym. Najczęściej przesiadam się w Niemczech lub Szwajcarii. Osoby lecące z przesiadką muszą pamiętać o realnym czasie na zmianę samolotu. Czasem linie lotnicze ustawiają bardzo krótkie czasy przesiadek np. ok 1 h. Nawet na lotniskach z bardzo dobrze zorganizowanymi przesiadkami godzina może nie wystarczyć, jeżeli lot z Polski się spóźni.  Kupując bilet z przesiadka w Europie najlepiej wybrać rejs z 1,5 do 2 godzin na zmianę samolotu. Na większości lotnisk to wystarcza, by nawet przy godzinnym spóźnieniu lotu z Polski zdążyć na samolot do USA.  Przesiadki najlepiej idą w Wiedniu, Monachium i Zurychu.  Odradzam Frankfurt, Paryż i londyńskie Heathrow.

Jeszcze większe ryzyko pojawia się nam, gdy zmieniamy lotnisko, ponieważ musimy dodać czas niezbędny na tranzyt. Czasem robi się z tego nawet kilka godzin, jak np. w Londynie przy zmianie lotniska z Luton na Gatwick.

 

Przesiadka na terenie USA

W przypadku przesiadek na terenie USA należy zarezerwować jeszcze więcej czasu, ponieważ musimy przejść przez kontrolę imigracyjną i celną. Konieczne  minimum wynosi 2,5 godziny. Na bardziej obleganych lotniskach typu Los Angeles, Chicago, Nowy Jork możemy trafić na spiętrzenie przylatujących samolotów i samo przejście kontroli imigracyjnej może nam zająć ok 2 godzin. Potem musimy odebrać bagaż i przejść kontrolę celną. Po przejściu celników odebrany bagaż nadajemy ponownie na specjalnym stanowisku do re-check.   Przesiadka na lot krajowy wymaga przejścia ponownie przez kontrolę bezpieczeństwa, do której może być długa kolejka.  Często trzeba zmienić terminal, co na niektórych dużych lotniskach oznacza jazdę kilka przystanków autobusem lub lotniskową kolejką.  Na to zawsze potrzeba czasu, a to zwiększa ryzyko spóźnienia się na amerykański lot krajowy.

W drodze z USA do Europy kontroli imigracyjnej już nie ma, więc można przyjąć nieco krótszy czas na przesiadkę.

 

Podróż na jednym, czy dwóch różnych biletach?

Jeżeli macie na jednym bilecie podróż mającą jedną lub więcej przesiadek, wówczas linia nada bagaż bezpośrednio do miejsca docelowego, w którym kończycie podróż. Na lotnisku przesiadkowym nie musimy go odbierać, idziemy od razu do naszego drugiego samolotu. Czasami trzeba przejść jeszcze dodatkową kontrolę bezpieczeństwa.  To czy taka kontrola występuje,  zależy od danego lotniska

Podróż na jednym bilecie gwarantuje nam również prawa w przypadku spóźnienia któregoś z samolotów. Linia lotnicza, w której wykupiliśmy bilet jest za nas odpowiedzialna. Dlatego też ma obowiązek dokonać przebukowania biletu na najbliższe wolne połączenie na trasie, po której podróżujemy.  Jeżeli tego dnia nie ma już lotu, linia ma obowiązek zapewnić pasażerowi hotel i posiłek.

W przypadku zgubionego bagażu, linia ma obowiązek dostarczyć go we wskazane przez nas miejsce.

Osoby, które podróżują z przesiadką na dwóch oddzielnie kupowanych biletach dużo ryzykują. Mamy wtedy dwie oddzielne podróże. Jeśli nasz pierwszy samolot się spóźni  i nie zdążymy na następny, który mamy na drugim bilecie, nie zostaje nam nic innego, jak kupić nowy bilet. W świetle prawa po prostu nie stawiliśmy się na nasz lot i nie należą nam się z tego tytułu żadne odszkodowania.

Problemy mogą być również ze zgubionym bagażem. Bagaż nadawany jest tylko na pierwszy docinek podróży, potem odbieramy go na lotnisku tranzytowym i nadajemy na kolejny samolot. A co, gdy nasz bagaż nie doleci? Musimy wsiadać do następnego samolotu bez bagażu, a ten przewoźnik nie ma obowiązku nam go dostarczyć. Obowiązek ma ten pierwszy, ale tylko na przesiadkowe lotnisko. Sytuacja zupełnie bez wyjścia.

Dlatego też lot na dwóch oddzielnie kupionych biletach jest dużym ryzykiem i serdecznie go wszystkim odradzam.

 

CZYTAJ DALEJ: